In memoriam, Willeke Hendrikx

25 september 2025

Ruim 4 jaar geleden kwam jij met NL-DOET onze tuin in gefietst om nooit meer weg te gaan. Precies zoals je dat later altijd deed. Een beetje halverwege stal je je fiets en pak je uit wat je allemaal hebt meegebracht.

Wij waren jouw groene familie, je noemde ons echte tuinsterren.

Je was trouw, open en vol liefde voor ons en de natuur. Je straalde levenslust uit, bijna jeugdig nog, en een heel vanzelfsprekende goedheid. Altijd in voor een grapje, een advies met diepgang, en gesprekken die er toe doen.

Je sprak over het persoonlijke, een uitje, een recept, de smaak van thee, maar ook over buitenaardse mogelijkheden, spirituele ontwikkeling, alternatieve geneeswijzen, mooie muziek en heerlijk zwemwater in het park, maar ook gauw even naar de Zuiderpark of naar Vught.

Je zag ons ook echt. Als onze ogen wat nattig waren, vroeg je wat er was en nam je ons bij wijze van spreken bij de hand om het verdriet te delen en vervolgens ook om er op een andere manier naar te kijken en er mee om te leren gaan.

Willeke kende zeer zeker ook zelf haar pijn en verdriet en kon dat ook delen. Zelfs die laatste dinsdagmiddag samen in de tuin deed ze dat. Ze sprak over vroeger, over haar kracht, over hoe hard het leven op momenten voor haar was. Maar vooral ook over het mooie en goede en hoe blij ze met ons was en wat we voor haar hebben betekend; dat was overigens wederzijds.

Willeke was in woord en daad een echte verbinder voor ons. Ze blijft een grote tuinster met groene vingers en een warm, liefdevol kloppend hart. Dank voor alles wat je met ons wilde delen. Het mooie hofje onder de notenboom, Willekes hofje, gaan we onderhouden met kleurrijke geurige bloemen. Je thee, waar we nooit echt een recept van konden krijgen. Je deed maar wat, zei je.

De yogalessen op zomeravonden buiten in de tuin. Rinus, die tijdens de eerste les al diep in slaap viel. Je sprak zachtjes, dus keken we maar goed naar de mensen die naast jou lagen en het wel konden horen.

Het onkruid wieden en soms ook nieuwe plantjes, we bleven er om lachen. De bessen, frambozen en groenten waar jij altijd weer een recept voor wist. Theo en Jan sjouwden wat af met jouw schilderijen naar Rosmalen en Vught. We mochten komen eten als beloning. Met jou en Leonie uit Haamstede hadden we een reuzegezellige avond. Je tachtigste verjaardag.

Je relationele contacten met AH, waardoor we verzekerd waren van koffie, broodjes, smeersels, dranken fruit op burendag en andere dagen. Je originele speeches als er een woordje gedaan moest worden.

Je kleurrijke persoonlijkheid op de fiets in de stad. Altijd kort een praatje en dan weer door. Je zelfgemaakte snacks en vooral jouw soepkip op de jaarvergadering van Bietje. Het woord tuinsterren is door jou bedacht. We blijven het gebruiken en koesteren.

Dag Willeke, dag lieve tuinster.